De geschiedenis, 1937-1950
Op 21 augustus 1937 brachten ze, getooid in hun nieuwe uniformen, een serenade bij de beschermheer de Weledele Heer Haaring.
Ja en dan komt 1940 er aan. 6 leden worden gemobiliseerd. Er moest aanvraag gedaan worden bij het Duitse gerechtshof in Den Haag of we een concert op het Oranjeplein mochten geven en dat mocht gelukkig. Op 3 mei 1941 werden er nog twee serenades gegeven, maar daarna kreeg het bestuur te horen dat buiten niet meer opgetreden mocht worden. Dat was natuurlijk een hele klap voor de vereniging. Ze traden nog wel binnen op, maar dan moesten alle ramen verduisterd worden.
Zo werd er op 25 maart 1942 nog een concert gehouden in Dordrecht m.m.v. een koor. Na de pauze begonnen ze Vaderlandse liederen te zingen(!) geheel tot ongenoegen van de beheerder, want die was ontzettend bang dat de Duitsers het zouden horen. Uit angst werd kort daarop alle administratie verstopt en ook de instrumenten werden bij diverse mensen ondergebracht. Soms op zolders onder het stro. Toen kreeg de secretaris eind 1942 een schrijven dat per 1 januari 1943 de repetitieruimte ontnomen werd door Duitse militairen. Toch kwamen ze nog bij elkaar op 21 januari 1943 voor een vergadering en besloten om geen kerkdiensten en geen concerten meer te geven. Men wilde zich rustig houden anders zou men door de Duitsers wel eens verplicht kunnen worden om te spelen en dat wilden ze in geen geval. Geen instrumenten meer, geen repetitieruimte meer. Ze besloten om tot nader order uiteen te gaan.
En dan...na de bevrijding. Wat was iedereen blij. Ze brachten dan ook een muzikale hulde op het Raadhuisplein. Iedereen liep achter de muziek aan de grond trilde van het hossen en het was een geweldig optreden.
In 1947 werd het orkest uitgenodigd om het feest van Koningin Wilhelmina mee te vieren in Den Haag, wat ze maar al te graag deden. Er gingen zelfs nog enkele muzikanten van Jong Holland! Ze gingen weer naar concours en haalden in 1946 een 1e prijs met lof 343 punten, daarna gingen ze op één jaar na, weer elk jaar naar concours, marcheerden er vrolijk op los en gaven binnen- en buitenconcerten.
In 1950 studeerden ze Finlandia in en soms hadden ze ook een invaldirigent. Hij heette de heer Gotschalk. Hij vertelde tussendoor wel eens moppen en daarna ging de dirigeerstok omhoog en gingen ze direct weer verder met de repetitie.
Op 19 december 1950 werd een jubileumconcert gehouden in Kunstmin in Dordrecht.
H. de Bakker